Instytut Lotnictwa w Warszawie
Historia Instytutu Lotnictwa sięga początków niepodległości Polski, ale oficjalną datą rozpoczęcia działalności Instytutu jest 1 sierpnia 1926 roku. W początkowej fazie swojego funkcjonowania Instytut działał jako Instytut Badań Technicznych Lotnictwa. Nazwa ta przetrwała do początku II wojny światowej. Profil działalności w latach 1926-1939 skupiał się przede wszystkim na badaniu i certyfikowaniu samolotów. Wszystkie polskie przedwojenne samoloty wojskowe były badane i certyfikowane w Instytucie.
W krótkim czasie stał się on cenioną w kraju placówką badawczą oraz kuźnią wartościowych prac wynalazczych, które wyznaczały nowe horyzonty w przemyśle lotniczym. Prężnie rozwijającą się placówkę zatrzymały wydarzenia 1939 roku. W latach wojny Instytut przerwał swoją działalność, ale kadra pozostała w ścisłym związku z lotnictwem, podejmując pracę w renomowanych placówkach zagranicznych, szczególnie w Anglii, a także opracowując strategie reaktywacji ośrodka po wojnie.
W 1945 roku powołany został Instytut Techniczny Lotnictwa, który ulokowano w ocalałych budynkach na warszawskim Okęciu. W początkowej fazie swojej powojennej działalności w Instytucie opracowywano silniki pulsacyjne i strumieniowe, a także rozpoczęto prace nad przełomowym w polskim przemyśle lotniczym śmigłowcem SP-GIL. Ponadto Instytut prowadził badania homologacyjne samolotu Szpak 2 oraz pierwszego powojennego szybowca Sęp.
W 1948 roku Instytut zmienił nazwę na Główny Instytut Lotnictwa, a 1952 r. nadana mu nazwa, którą posługuje się do dziś – Instytut Lotnictwa. Okres powojenny, to czas, w którym kadra naukowo-badawcza i konstruktorska zajmuje się głównie projektowaniem i wytwarzaniem licencyjnych dwupłatowców PO-2 oraz bardzo nowo-czesnego na tamte czasy samolotu myśliwskiego MIG-15.
Głównym konstruktorem Instytutu Lotnictwa w tych latach był wybitny wizjoner lotnictwa profesor Tadeusz Sołtyk, pod kierownictwem którego powstają tu samoloty TS-Bies, z TS-Iskra i ponaddźwiękowy prototyp samolotu treningowego TS-Grot. Są to konstrukcje budzące podziw w całym środowisku lotniczym. Oprócz konstrukcji samolotowych placówka zaczęła się specjalizować w projektowaniu i badaniach obiektów latających, takich jak rakiety i cele latające. Uznanie zyskała rakieta meteorologiczna Meteor 1, która w całości powstała w Instytucie. Kolejne lata działalności Instytutu, to przede wszystkim praca nad programem stworzenia samolotu szkolno-bojowego dla wojska. Samolot I-22 Iryda (powstał w Instytucie Lotnictwa), otrzymał wszelkie wymagane certyfikaty potwierdzające zgodność zrealizowanego programu budowy samolotu z obowiązującymi przepisami oraz wymaganiami zamawiającego. W ten sposób Instytut Lotnictwa w pełni wywiązał się z zadania postawionego przez rząd RP.
Kolejnym wyzwaniem dla inżynierów Instytutu był projekt budowy czteromiejscowego, kompozytowego samolotu osobowego nowej generacji I-23 Manager. Prace zostały zakończone sukcesem, a samolot otrzymał bardzo dobre oceny wśród ekspertów z dziedziny lotnictwa. Wśród projektów z okresu 1990-2000 trzeba wyróżnić również projekt dwumiejscowego samolotu szkolnego I-25 As, dwu-miejscowego śmigłowca szkolno-patrolowego IS-2 oraz poduszkowca patrolowo-ratunkowego PRP-560 Ranger.
Aktualnie Instytut Lotnictwa jest placówką, która specjalizuje się w świadczeniu najwyższej jakości badań, które dostarczają rozwiązań dla problemów współczesnego lotnictwa. Instytut ściśle współpracuje ze światowymi potentatami przemysłu lotniczego, takim jak: General Electric, Boeing, Airbus czy Pratt and Whitney. Prowadzi także badania dla innych sektorów gospodarki.
Misją Instytutu Lotnictwa jest świadczenie najwyższej jakości usług badawczych na światowym rynku badań naukowych.
Instytut Lotnictwa dzieli się na cztery piony:
- Centrum Badań Materiałów i Konstrukcji
- Centrum Nowych Technologii
- Centrum Technologii Kosmicznych
- Engineering Design Center
Instytut Lotnictwa konsekwentnie realizuje cele strategiczne, którymi są:
– osiągnięcie pozycji jednego z najlepszych pod względem merytorycznym instytutów badawczych Europy,
– bycie konkurencyjnym na światowym rynku badań.
Strategia opiera się na stymulowaniu i aktywnym udziale w zróżnicowanych priorytetach europejskich i światowych. Instytut Lotnictwa kontynuuje i rozszerza kierunki badawcze dotyczące wszystkich aspektów sektora lotniczego. Upowszechnia i wdraża wyniki badań oraz prowadzi działalność edukacyjną. Współpracuje z organizacjami i instytucjami krajowymi, europejskimi i światowymi.
Instytut Lotnictwa inwestuje w rozwój kadry naukowo-badawczej oraz infrastruktury badawczej. Wzmacnia potencjał ludzki i organizacyjny.
Centrum Nowych Technologii
Zakres prac: aerodynamika (CFD i eksperymentalna), awionika i integracja systemów, projektowanie i analizy wytrzymałościowe struktur metalowych i kompozytowych (samoloty, śmigłowce, konstrukcje specjalne i inne), napędy rakietowe (kosmos), podwozia lotnicze i systemy pochłaniania energii (crash), napędy lotnicze w tym silniki tłokowe, turbowałowe i odrzutowe, technologie kompozytowe, badania drgań i analizy flatterowe, badania środowiskowe.
Centrum Badań Materiałów i Konstrukcji:
Zakres prac: badania statyczne, quasistatyczne badania zmęczeniowe: próby statyczne i zmęczeniowe kompletnych konstrukcji lub ich elementów, próby funkcjonalne konstrukcji, badania sztywności konstrukcji. Badania dynamiczne: wysokocyklowe rezonansowe badania zmęczeniowe elementów konstrukcji, analizy częstotliwości drgań własnych elementów konstrukcji.
Engineering Design Center
GE Aviation, GE Energy, GE Oil&Gas
Zakres działań: projektowanie i udoskonalanie części zespołów silników lotniczych, turbinowych napędów statków, turbin gazowych dużej mocy, turbin parowych. Prace projektowe, analizy, obsługa serwisowa urządzeń wykorzystywanych w przemyśle naftowym i chemicznym.
19 marca 2013 roku marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik oraz dyrektor Instytutu Lotnictwa prof. nadzw. dr hab. inż.Witold Antoni Wiśniowski podpisali w siedzibie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego preumowę w sprawie unijnego dofinansowania Centrum Innowacyjnych Technologii Lotniczych i Kosmicznych, projektu Instytutu Lotnictwa w Warszawie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego na lata 2007-2013.
Tworzone właśnie Centrum Innowacyjnych Technologii Lotniczych i Kosmicznych w Warszawie ma szansę stać się miejscem, w którym nie tylko będzie rozwijać się myśl technologiczna, ale zatrudnienie znajdą również młodzi naukowcy. Z uwagi na rangę przedsięwzięcia projekt został przez Zarząd Województwa Mazowieckiego wpisany na listę tzw. projektów kluczowych, czyli inwestycji niezwykle ważnych dla rozwoju regionu, a także kraju.
Nowe Centrum pozwoli w najbliższych latach utworzyć miejsce pracy dla ok. 720 naukowców – informatyków, fizyków, chemików, itp. To niezwykle ważne w czasach, gdy zdolni ludzie często nie mają możliwości wykorzystywania swojego potencjału i z trudem odnajdują się na rynku pracy. Będzie to również świetne miejsce do odbywania praktyk dla studentów i stażystów – tylko w ubiegłym roku ILOT gościł 200 praktykantów.
Centrum Innowacyjnych Technologii Lotniczych i Kosmicznych będzie mieścić się w wybudowanym dla tego projektu obiekcie – kompleksie czterech budynków ułożonych w kształcie litery H. W trzech z nich znajdą się przede wszystkim laboratoria. Ostatni z budynków – z salami wykładowymi – będzie pełnił funkcję konferencyjną. Łączna powierzchnia wynosić będzie prawie 11 000 m2. W nowym obiekcie miejsce znajdą m.in. zespoły pracujące nad projektowaniem i tworzeniem np. samolotów stratosferycznych, zajmujące się inteligentnymi materiałami czy zwiększeniem bezpieczeństwa samolotów.
Co ważne, opracowywane technologie będą innowacyjne, wdrażane po raz pierwszy w skali kraju (np. zastosowanie różnych napędów rakiet kosmicznych). Pozwoli to rozwinąć niszowe kierunki, jak np. inteligentne materiały metalowe i kompozytowe, których zastosowanie nie będzie ograniczać się jedynie do prac lotniczych i kosmicznych. Mogą w przyszłości być wykorzystane m.in. w przemyśle, systemach monitoringu i bezpieczeństwa, w budownictwie, inżynierii medycznej, ale też jako technologie stosowane w tworzeniu przedmiotów codziennego użytku.
